Constant Permeke was in de eerste plaats de schilder van het boerenleven. Net als zijn vrienden Gustave De Smet en Frits Van den Berghe evolueerde hij na de Eerste Wereldoorlog naar het expressionisme. Expressieve vervormingen en kubistische elementen benadrukken de monumentaliteit van zijn figuren die vaak het gehele beeldvlak vullen. De Wiedster is daarvan een goed voorbeeld. De ruw en zwaar aangebrachte verf en de donkere aardekleuren beklemtonen de directe verbondenheid van de vrouw met de aarde. De schematisering en vervormingen leiden niet tot een karikaturale weergave. Wat Permeke beoogde was de uitdrukking van de oerkracht van het leven zelf.