Een vanitas is een stilleven waarbij de afgebeelde voorwerpen de toeschouwer aan de vergankelijkheid van het leven moeten herinneren. De schedel staat centraal en rust op een boek. De leeggelopen zandloper en de dovende vlam wijzen op het verstrijken van de tijd. De zeepbellen staan symbool voor de kortstondigheid en broosheid van het leven. Het marmeren tafelblad vertoont enkele barsten: zelfs de hardste steen is vergankelijk. Verder ziet men nog een pijp een papiertje met tabak muziekpartituur en muziekinstrumenten (luit viool dwarsfluit en trompet). Zij verwijzen naar de genoegens in het leven. Het boek en de knijpbril doen denken aan de betrekkelijkheid van kennis en wijsheid. De folio achter de schedel vertoont scheuren en ezelsoren. Het decreet met zegel en de wereldbol verwijzen naar wereldse macht en rijkdom die ook vergankelijk zijn. Rechts op de achtergrond ziet men een staaf rode zegellak een inktpot een ganzenveer en een kandelaar met een bijna opgebrande kaars. Schrijfgerei boeken knijpbrilletjes kaars schedel en globe vindt men in een studievertrek schedel luit globe en boeken komen ook voor in kunstenaarsateliers. Dit kan wijzen op het nuttig besteden van de toegemeten tijd. Het werk van de kunstenaar is een overwinning op de tijd en de dood.