Twee november (Interieur)

In de jaren 1907-1908 vervaardigt Spilliaert naast een aantal zelfportretten een opmerkelijke reeks interieurs. Merkwaardig is dat in deze interieurs voorwerpen verschijnen die eveneens terug te vinden zijn in de decoropstelling van zijn zelfportretten. Dit geldt zeker voor Twee november dat zowel naar werkwijze en als naar materiaal volledig teruggaat op een zelfportret uit diezelfde periode. Op beide werken geeft het kalenderblaadje op de muur het cijfer twee aan wat doet vermoeden dat ze blijkbaar zo goed als gelijktijdig werden vervaardigd. De aanduiding van de maand daarentegen is niet te ontcijferen. Het strenge zwart wit interieur roept echter een sombere bedrukte sfeer op die wellicht het best met 2 november '– allerzielen '– te associëren valt. In beide werken verschijnt de spiegel een object dat voor de kunstenaar een ware obsessie betekent; in de spiegel observeert hij zichzelf. De spiegel in Twee november weerkaatst het witte laken alsook een hoog raam dat wat daglicht binnenlaat. In l'’Art Moderne het tijdschrift van de Brusselse avant-guarde uit die periode omschreef de criticus Franz Hellens de originaliteit van Spilliaerts interieurs zeer treffend : "enkele voorwerpen de meest vertrouwde of gewoonste flessen op een rij twee of drie beeldjes boeken houtblokken oude handschoenen zijn voor hem voldoende om geheel nieuwe tonen op te roepen en een waarachtige emotie te verwekken. De kunstenaar heeft de geest van elk voorwerp weten te vatten het eigen leven ervan en de raakpunten met de mens; men voelt in die composities een altijd oplettende geest een zeer gevoelige ziel geneigd evenwel tot een zekere wreedheid die erin bestaat de dingen volledig uit te drukken genadeloos kort maar trefzeker.'”