Opgericht als laatste van de vier graftomben in het koor is de inplanting en de compositie van het graf door de overige drie bedongen. Meerbepaald vormt het graf de tegenhanger van dat van Monseigneur van den bosch aan de overkant. Wellicht omwille van de symmetrie onderging het oorspronkelijk ontwerp een belangrijke wijziging: het beeld van de bisschop was initieel voorzien als ligbeeld maar het werd als knielbeeld uitgevoerd net zoals dat van Monseigneur van den Bosch. De knielende prelaat heeft zich als het ware laten ruggesteunen door zijn engelbewaarder (in de linkernis) en richt zich met een pathetisch gebaar over het hoofd van de Dood naar de Onze Lieve Vrouw met Jezuskind. Onze Lieve Vrouw met kind in de rechternis van het praalgraf. Linksbeneden een detail van de hand van De Dood die een banderol vasthoudt. Op de banderol staat het opschrift: Statum est hominibus semel mori. Dit opschrift wordt vertaald als: het is vastgesteld voor alle mensen dat zij eenmaal zullen sterven. Het grillig bewogen haast decoratief plooienspel en de direkte expressiviteit van de bewegingen zijn kenmerkend voor het werk. Dit is het eerste groot werk van J. del Cour die op het ogenblik van het contract vermoedelijk zesendertig jaar was en waarin hij de types heeft verwezenlijkt die later zijn oeuvre hebben bepaald.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail