Smits' tweede vrouw Malvina en hun dochtertje Margueritte, die voor dit werk model stonden, worden hier veel exacter geportretteerd dan in de Mater Amablilis van hetzelfde jaar. Uit het werk spreken grote tederheid en affectie: een innig moeder en-kindtafereel. Het mooi en delicaat koloriet is hier een sterk sfeerscheppend element. Het kruisaureool tilt de voorstelling op het religieuze plan. Van dit werk maakte Smits in 1895 ook een transferlitho.