De artistieke loopbaan van E.A. Hornel werd tijdens de jaren 1895-1899 gekenmerkt door twijfel en overgang. Hoewel de kunstenaar trouw bleef aan Japanse onderwerpen liet een zekere verstarring zich gevoelen. Daarnaast kampte de kunstenaar met financiële problemen. Hij koos ervoor langzaam de Oosterse thematiek achter zich te laten ten voordele van meer voor het Schotse publiek toegankelijke en herkenbare motieven. Tot in 1905 stonden taferelen met kinderen in een groene omgeving centraal. Soms zoals in het doek Lente-idylle uit 1905 waren de scènes een allegorie van de seizoenen. De realisaties bleven uitgesproken decoratief. Het zachte weemoedig aanvoelende kleurenpalet sloot aan bij de lieflijkheid van het afgebeelde. De grafische lijnvoering herinnerde aan de kennismaking met de Japanse prentkunst. Het zijn voornamelijk dit soort realisaties die Hornel vandaag bekendheid geven terwijl zijn vroegere werk dat bijdroeg tot de internationale erkenning van de Schotse progressieve kunst nu grotendeels is vergeten.