Dit absolute topstuk uit de westerse kunstgeschiedenis illustreert duidelijk waarom we Jheronimus Bosch een radicale schilder mogen noemen. Nooit eerder werd een dergelijk kluwen van afzichtelijke en krankzinnig ogende tronies geschilderd: geniepig uitzinnig sadistisch ronduit dwaas'
Dit is een close-up van de collectieve slechtheid want lelijk staat gelijk aan zondig en slecht daarvan waren veel mensen in Bosch' tijd overtuigd. Centraal in die helse massa draagt de serene weerloze Jezus zijn kruis lijdzaam en met de ogen dicht. Linksonder glimlacht Veronica naar de zweetdoek met daarop de miraculeuze afdruk van Christus' gezicht. De enige vrouw op dit paneel staat los van het demonische gewoel. De radicaliteit van Bosch is ook religieus: volgens hem kunnen we ons alleen uit het kwaad bevrijden door Christus na te volgen.