Het architectuurstuk beleeft een uitzonderlijke bloeiperiode in het 17de-eeuwse Holland. Kunstenaars als Pieter Saenredam (1597-1665) Emanuel de Witte (1617-1692) en Hendrick van Vliet (1611-1675) schilderen kerkinterieurs naar de realiteit. Zo 'portretteren' De Witte en Van Vliet vaak de oude en de nieuwe kerk in Delft. Over de functie van deze 'perspectieven' zoals deze architectuurstukken in de 17de eeuw worden genoemd bestaat geen zekerheid. In de interieurs van Van Vliet zien we vaak naast een zuil met een epitaaf of een rouwbord een open pas gedolven graf. Mogelijk gaat het hier niet enkel om een 'portret' van een kerkinterieur waarbij de weergave van licht ruimte en perspectief essentieel is maar tevens om een vooraf bestelde nagedachtenis.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail