Het zingende beeld

Het zingende beeld van Frits Van den Berghe draagt duidelijk de sporen van de écriture automatique van Max Ernst. In 1927 stelde Ernst tentoon bij Le Centaure en een jaar later bij L'Epoque. Ook Frits Van den Berghe exposeerde geregeld bij die Brusselse galeries. Daar leerde hij ongetwijfeld de surrealistische materie-effecten van Max Ernst kennen. Het vreemde hologige standbeeld in Het zingende beeld verwijst waarschijnlijk naar De gelukkige prins een sprookje van Oscar Wilde. Het standbeeld van de eens zo gelukkige en nu dode prins overschouwt de ellende van zijn volk. Overmand door medelijden roept hij de hulp in van een zwaluw om zijn kostbaarheden aan de armen uit te delen. De vogel pikt de edelstenen uit de ogen van het beeld en haalt het goud er in laagjes af. Het beeld is lelijk geworden maar zingt het uit van vreugde om de weldaden die het zijn volk heeft gebracht.