Heilige Christophorus

Het Christoffelbeeld is de meest monumentale creatie uit het beeldenpatrimonium van de Sint-Lambertuskerk, en behoort, samen met deze van Bocholt en Oostham, tot de merkwaardigste beelden van ons land. Het werk van de Meester van Neeroeteren toont verwantschap met zowel het werk van de Meester van Elsloo als dat van Jan van Stevensweerth. De H. Christophorus dient als uitgangspunt voor de groepering van een aantal beelden rond de kunstenaar, waaronder deze in de kerk van Neeroeteren, zoals de apostelen, Salvator Mundi, H. Sebastiaan, H. Rochus, H. Antonius, H. Jacobus en het Marianum. Wanneer men het beeld vergelijkt met de beelden van Heinsberg en Bree, kan men goed de stilistische evolutie volgen van de kunstenaar tussen 1520 en 1530. Te Neeroeteren laat de kunstenaar het duidelijkst zien hoe hij een meer monumentale en zware richting vertegenwoordigt. Hierdoor krijgt het Christoffelbeeld een grote ijkwaarde. Het beeld is verwant met de Sint-Ambrosius te Bocholt, de Sint-Thomas te Oostham, en verder de Christoffel-beelden te Hoei, Racour, Hannuit en ‘s-Gravenbrakel. Het werk heeft dus een grote schakelfunctie. Vereerd als schutspatroon van de reizigers, werd de Heilige aangeroepen tegen de plotse dood. Door zijn populariteit in de middeleeuwen behoort het beeld van deze Heilige tot het collectieve geheugen.