Didier Vermeiren bestudeert in zijn oeuvre beeldhouwkunst en haar geschiedenis, karakteristieken en mogelijkheden. De sokkel krijgt hierin een centrale rol toebedeeld. In het verlengde daarvan zijn afbeeldingen van beeldhouwwerken - zoals Double Exposition - voor Vermeiren een visueel instrument dat het mogelijk maakt sculptuur, een bepaalde ruimtelijke context, te begrijpen in relatie tot de objecten eromheen.