In 1929 vestigde Gustave de Smet zich in Deurle aan de Leie. Zijn inspiratie vond hij in het eenvoudige dorpsleven.Van een vrij strenge postkubistische stijl in de late jaren 1920 evolueerde hij naar een grotere compositorische vrijheid en een meer realistische vormgeving in een warm koloriet. De figuren in Dorpskermis zijn meestal spaarzaam in enkele lijnen neergezet. Hier en daar heeft De Smet de omtreklijnen met de achterkant van het penseel in de verf gekrast een speels grafisme dat de witte ondergrond van het doek laat zien en dat alterneert met de zwarte omtreklijnen. Ook voor het aanbrengen van de verf hanteerde de kunstenaar verschillende technieken. Vormgebonden dekkende kleurvlakken wisselen af met haast doorschijnende lichte partijen die over de tekening heen vloeien.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail