Het werk van Jheronimus Bosch kwam tot stand in een religieuze context in volle ontwikkeling. De vijftiende en zestiende eeuw werden gekenmerkt door de beweging van de moderne devotie en het burgerlijk humanisme. Essentieel in de moderne devotie is de tendens om de religie te herleiden tot de leer van Christus. De heiligeniconografie was meestal tot één type beperkt: de eenzame gekwelde kluizenaar die het kwaad overwint. Bosch schiep een buitengewoon en universeel oeuvre waarin het gevecht tussen goed en kwaad het centrale thema vormt. Vaak hanteerde hij een visionaire beeldtaal die zijn wortels heeft in de verbeeldingswereld en de taal van het volk. Hiëronymus leefde in de vierde eeuw en was een van de vier westerse kerkvaders. Op achtendertigjarige leeftijd trok hij zich terug uit het openbare leven van Rome om in Palestina een ascetisch leven te leiden. Te midden van een chaos van vreemdsoortige planten boomstronken en gesteenten ligt Hiëronymus halfnaakt in gebed verzonken met het kruis tussen zijn armen. De leeuw het attribuut van de heilige is hier veranderd in een klein huisdier. Een volkse legende verhaalt hoe Hiëronymus een leeuw van een pijnlijke doorn in zijn poot bevrijdde en hem zo tot vriend maakte. Ook tal van andere dieren bevolken de vreemde wereld waarin de heilige zich heeft teruggetrokken.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail