Léon Spilliaert had tussen 1908 en 1912 een atelier in een levendige buurt in Oostende. Het atelier zag uit op de haven van Oostende. Het was de ideale uitvalsbasis om te kijken naar het leven op de kaai, de dokken en de haven. Spilliaerts belangstelling voor de Oostendse vissershaven was op dat moment heel intens. Hij verkende volop de artistieke mogelijkheden die de haven hem bood, vanuit uiteenlopende gezichtspunten. Hij bestudeerde het drukke leven op de kaai: de vissersvloot, de wachtende vissersvrouwen en hun kinderen, de nettenbreisters, de visverkoop aan de Vistrap, de cafeetjes, het sporadische gevecht tussen beschonken zeelui. Al die indrukken verwerkte hij op een heel eigen manier. Vaak vanuit een hoog perspectief en nooit met een voorspelbare beeldschikking. Nu eens vult een zeil meer dan de helft van de oppervlakte, dan weer zien we enkel masttoppen tegen een brede hemel.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail