Dit is het bekendste werk van George Minne. Het concept is van 1898 maar hij maakte er later nog meerdere versies van in gips marmer en brons. Dit exemplaar stond tot aan zijn dood in z'n atelier. Zijn dochter mevrouw Marie Gevaert-Minne schonk het in 1982 aan het museum. In navolging van Rodin gebruikt Minne hier de oude techniek van de herhaling. Het beeld van de jongen die in het water kijkt roept de mythologische Narcissus op de knaap die verliefd werd op zijn spiegelbeeld en kapot ging aan die eigenliefde. Maar Minne was een diepreligieus kunstenaar. We kunnen de fontein dan ook in die zin interpreteren: ze herinnert misschien aan de Bron van het Leven op het centrale paneel van Jan van Eycks Lam Gods. Er zijn tekeningen bewaard waarop ze inderdaad in een liturgische context staat. Het bekken waarop de beeldengroep rust en zoals hier op de foto te zien is werd vervaardigd in 2001.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail