De bewening van Christus

Na de ziekte en de dood van zijn geliefde vrouw Malvina in 1899 merken we in het werk van Smits een verdieping van zijn gemoedsleven. Rond 1900 ontstaan verschillende piëta'’s enerzijds als getuigenis van zijn christen zijn maar ook als een uitdrukking van zijn groot verdriet om de dood van zijn vrouw. Het Museum voor Schone Kunsten van Gent kocht deze piëta reeds in 1902. Het motief van de gestorven Christus omgeven door zijn lijdende moeder en Maria-Magdalena is een veel voorkomend onderwerp bij de Vlaamse Primitieven. Niet enkel qua icongrafie maar ook qua opbouw verwijst dit werk naar de schilderkunst van de late Middeleeuwen. In schilderijen van de Meester van Flémalle vinden we eveneens intense innerlijke bewogenheid bij de figuren die geplaatst zijn tegen een gouden achtergrond. Voor de kunst van het fin de sciècle is het gebruik van gouden achtergronden typisch als weergave de abstracte ruimte .Het creëert een gevoel van sacraliteit en versterkt de mystieke sfeer van vroomheid zo eigen aan het fin de sciècle. Ook al wordt Jacob Smits niet beschouwd als een symbolist in werken zoals deze piëta leunt hij door zijn religiositeit aan bij het symbolisme.