Léon Frédéric is in de eerste plaats gekend omwille van zijn sociaal-realistische taferelen. Rond 1890 kwam hij ook onder invloed van het symbolisme. De allegorie van de nacht is geà¯nspireerd op de Griekse mythologie waarin de Nacht gepersonifieerd wordt door een gesluierde vrouw. Zij is de moeder van een tweeling de Slaap en de Dood hier voorgesteld als twee naakte kinderen. Mogelijks zinspeelde Frédéric ook op een andere traditie in de West-Europese kunst. De slapende kinderen zijn dan personificaties van de Ochtend en de Avond nog niet gewekt uit de intense verbondenheid met hun moeder de Nacht. Frédéric wist hier zijn belangstelling voor een illusionistische weergave van het onderwerp te verbinden met de kunst van het door hem zo bewonderde quattrocento. Zowel de scherpte van de uitvoering als het raffinement waarmee hij de transparante stoffen schilderde herinneren aan schilderijen van Botticelli wiens werk hij leerde kennen op zijn studiereizen naar Italië.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail