Uit een zwarte, cirkelvormige houten plaat steken nylondraden met witte bolletjes in kunststof. Heel langzaam en onregelmatig, soms met een schok, komen ze in beweging. Het prikkelt onze nieuwsgierigheid. De titel blijft heel sec: 1373 witte puntjes. Puur feitelijk, zonder enige verwijzing naar wat het zou kunnen voorstellen. In het contrast tussen de zakelijke titel en de fascinerende verschijning ontstaat iets speels en verrassends. Pol Bury experimenteert vanaf 1960 regelmatig met het thema van nylondraden met witte uiteinden die door een elektromotor worden aangedreven. De zware basiselementen relativeert hij door de toevoeging van kleine, bewegende onderdeeltjes. De traagheid en de onregelmatigheid van de beweging hebben een grote invloed op de tijdservaring van de kijker. De aandacht wordt getrokken en vastgehouden, de voorbijgaande tijd wordt gerekt.
Vlaamse kunst- en erfgoedcollecties, tot in het kleinste detail