Voor een effen witte achtergrond verschijnt het gelaat van de lijdende Christus met bloed en tranen bedekt met pathetisch lichtgeopende mond. Het Christustype leunt aan bij dat van de Vera Ikon (het portret gedrukt op het zweetdoek van Veronica) voor wat betreft het beeld van de lijdende Heiland en bij de klassieke beschrijvingen van deze voorkomen (bv. Lentulusbrief): tweepuntige baard lange rechte neus haardracht. Dat de voorstelling hier ontdaan is van elke materiële omgeving wijst erop hoe het opgevat werd als een 'tijdloos' motief dienstig aan de in de late middeleeuwen fel verspreide passiedevotie.