Dit kunstwerk is op verschillende wijzen geïnterpreteerd geweest. Sommigen noemden het een keuken met een gezin aan de maaltijd of een terugkeer van de verloren zoon. Konrad Renger zag in het werk een kroegtafereel en tegenwoordig lijkt de stelling veld te winnen van een bordeelscène. Dit wordt onder andere aangetoond door de vrijpostige houding van de man op de voorgrond die de dienster over haar dij streelt. Ook de aanwezigheid van de vogelkooi aan de zoldering en de verschillende etenswaren die bij de keukenmeid afgebeeld worden verwijzen naar liefde en wellust. De man tussen de banketterende deernen wordt gezien als de personificatie van de Luxuria of Wellust terwijl de oude man in de achtergrond die bij de haard zit te slapen de Acedia of Luiheid verbeeldt. Deze twee hoofdzonden zijn traditioneel met elkaar verbonden. Het werk kan gezien worden als een allegorie op de Onvoorzichtigheid. De jonge man op de voorgrond loopt met zijn lichtzinnig gedrag het gevaar zich te verbranden aan het vuur van de hartstocht de oude man op de achtergrond loopt het risico zich aan het vuur van de haard te verbranden.
Flemish art and heritage collections, in great detail